Ζωγραφίζεις;

Saturday, February 28, 2009

Κι ας σ'έχασα, σ'αγαπώ ακόμα

Κάποτε μου είχανε φέρει ένα γκάμε μπου, απ'αυτά τα γκρι με τα ροζ κουμπάκια. Ως γνήσιο ασέξουαλ γκικ, έκανα τρελλές χαρές και αφοσιώθηκα στο τέτρις με όλο μου το είναι. Επίσης, το γκάμε μπου εκείνο είχε διαδραματίσει βασικό ρόλο σε ιστορικές στιγμές. Η μάνα μου έπαιζε τέτρις την ώρα που έσπασαν τα νερά της [χριστέ μου, πόσο άθλια έκφραση;] ενώ κυοφορούσε τον αδερφό μου. Ωστόσο, τη μέρα που έφυγε η μιαρή κατ'όνομα μόνον ξαδέρφη μου, έφυγε και το γκάμε μπου από τη σφαίρα επιρροής μου. Δεν το έβρισκα πουθενά. Πόνος και απόγνωση, αναπάντητα ερωτηματικά και ροπή προς την αυτοκαταστροφή στην τρυφερή ηλικία των 9. Και σήμερα, έπεσα τυχαία στο κάτωθι βίδεο. Κλαπς.

Thursday, February 19, 2009

Έχεις καεί από υδροχόο;

Λογικό, καθ'ότι είμεθα καμμένοι. Εντελώς. Κι επίσης το'χουμε γενικώς να καίμε κόσμο, λόγω της έντονης προσωπικότητός μας. Ναι ρε, έχουμε έντονη προσωπικότητα, ταμπεραμέντο, πώς το λένε; Έτσι λοιπόν, παραθέτω εδώ μερικές ατάκες που ακούμε σε καθημερινή βάση, ακολουθούμενες από επεξήγηση, για να ξέρουμε τι συμβαίνει πάνω-κάτω μ'ετούτο το πολύπλοκο ζούδιο. Ω ναι, είναι το πλέον ανούσιο κείμενο που θα μπορούσες να διαβάσεις.
Κι αρχινάμε:
"Είστε στον κόσμο σας!"
Συγγνώμη κιόλας. Ξέρεις πόσο ωραία περνάμε στη νεραϊδοχώρα; Όχι, θα'πρεπε να μας απασχολεί μόνο το πόσα ένσημα θα μαζέψουμε και το πότε θα φύγει η οικονομική κρίση. Αλήθεια, έχουμε οικονομική κρίση; Γιατί εγώ το μόνο που βλέπω είναι κόσμος να αγοράζει ακαταπαύστως και να είναι όλη τη μέρα στα καφέ και τα νάιτ κλουμπς.
"Έχετε μνια παγερή γοητεία"
Κι εσύ έχεις φαλάκρα, παραπονέθηκα; Άσε δε που δεν είναι κακό να έχεις παγερή γοητεία, δες την Κατρίν Ντενέβ. Άιντες! Το τρισάθλιο θα ήτο να μην είχαμε καθόλου γοητεία (δε θα κατονομάσω).
"Δεν έχετε συναισθήματα"
Την παλεύεις; Φυσικά και έχουμε! Απλώς για να βγούνε στην επιφάνεια χρειάζεται λίγη υπομονή. Λίγη. Διότι όσον αφορά στα συναισθήματα, κάθε υδροχοόνι κρύβει ένα Νιαγάρα μέσα του. Δε θα σε τρόμαζε αν σε πλάκωνε ο Νιαγάρας; Σαφώς. Βολέψου, λοιπόν, μ'εναν Ιλισό με προοπτικές ανάπτυξης και σιτ μπακ εντ εντζόυ.
"Είστε χαζοχαρούμενοι"
Φυσικά. Δε θες όμως να μας πετύχεις σε κατάθλιψη. Θα θέλεις να βγάλεις τα μάτια σου με κουταλάκι του γλυκού και να τα μασήσεις.
"Είστε ψυχροί κι ασέξουαλ"
Κι εσένα βρωμάνε τα πόδια σου. Έλα να μάθεις στην πλατεία Βάθης. Πιστεύω (μεταξύ μας) ότι, ανάλογα με την περίπτωση βέβαια διότι πχ η ελένη λουκά είναι υδροχόος απ'ότι έμαθα, ένας υδροχόος μπορεί να ξεπεράσει ένα σκορπιό. Συγγνώμη παιδιά, αλλά ναι.
"Είστε εκκεντρικοί"
Λάικ, ντααα; Πού είναι το κακό, ακριβώς; Δηλαδή οκ, τι να πει κανείς για άλλα ζούδια που είναι σαν αυτοκινητιστικά δυστυχήματα;
"Είστε πουτάνες"
Ευχαριστούμε! Δενόμαστε, ωστόσο και μάλιστα περισσότερο εύκολα απ'όσο λέγεται στην πιάτσα. Αρκεί βέβαια να μη μας ξενερώνεις, το οποίο νομίζω πως είναι λογικό ως προϋπόθεση.
"Βαριέστε πολύ εύκολα"
Αυτό συμβαίνει αν εσύ είσαι πολύ "βαρέσιμος", κοινώς, αν εκπέμπεις βαρεμάρα. Δεν είναι ότι θέλουμε μνια συνεχή εκζιτασιόν, απλώς η κακώς εννοούμενη ρουτίνα μας κουράζει, μας φθείρει. Ένα ταξιδάκιον, μία σέξοδος για φαΐ σε κάτι εκτός του πεδίου βολής μας, μνια έκπληξη.. όλα τούτα είναι πράγματα που διώχνουν αυτήν τη ρουτίνα και κάνουν το υδροχοόνι σας χαρούμενο. Διότι είναι και ανήσυχο πνεύμα, πώς να το κάνουμε;
"Δεν ανοίγεστε εύκολα"
Βρε α να χαθείς, προστυχάντζα! Σοβαρά τώρα, ανοιγόμαστε. Απλά είπαμε, θέλει λίγη υπομονή. Άλλωστε βασικός φόβος σχεδόν κάθε υδροχόου είναι ότι ουσιαστικά αποτελεί ένα κουτί της Πανδώρας με πόδια. Τρομάζει ο κόσμος, τι να πεις..
"Είστε τελείως αποδιοργανωμένοι"
Έλα να ζήσεις μία μέρα μαζί μου. Δεν μπορείς να φανταστείς τι τυχαίνει σε έναν υδροχόο κάθε μέρα. Είναι λες και το σύμπαν θέλει να μας βλέπει σε μνια συνεχή εγρήγορση. Βέβαια, από ένα σημείο και μετά αποκτάς μνια στωικότητα και αντιμετωπίζεις τις κροτίδες που σκάνε πάνω στο λεωφορείο απλώς συνεχίζοντας να διαβάζεις το βιβλίο σου ακούγοντας dizzy gillespie. Αλλά δεν παύει να είναι κάτι που σε βγάζει εκτός προγράμματος. Ωστόσο, όταν πρέπει να τηρήσουμε πρόγραμμα, ξεπερνάμε ακόμα και τα ζούδια της γης.
Διάσημοι υδροχόοι: εγώ, ντέπυ, γιάννα, θεά έμη, θεά μάνα μου.

*άσχετο αλλά πώς διάολο προφέρεται το ciccero;; δεν μπορώ να το γράψω στα ελληνικά! γκρουμφ!

Monday, February 9, 2009

Δουλειά δεν είχε ο διάολος..

..και ασχολείτο με τη γουίτνυ. Τη χιούστον. Αυτή λοιπόν με είχε λείψει πολύ και στεναχώρια βαρειά με είχε χτυπήσει σαν τσουνάμι, έτσι να, φλατς. Οπότε, όπως πληροφορήθην από μνια ραδιοφωνική εκπομπή την ώρα που έτρεχα (ναι, είμαι απ'τους ανώμαλους που τρέχουν στο λιμάνι ανεξαρτήτως καιρού) είμεθα εν αναμονή του δυναμικού καμ μπακ της δίβας της παπ. Διότι είναι δίβα. Όχι σαν την άλλη που είναι σαν να της πιάσαν το μουνί και να της το φόρεσαν στο κεφάλι. Δίβα δίβα.
Πέρασε λοιπόν κι αυτή τη φουρτούνα της και τώρα ως γνήσια λέων, αποφάσισε να περιποιηθεί τη χαίτη της και να κοιτάξει μπροστά, ως μία άλλη ράνια θρασκιά. Το πλέον ντροπιαστικό κομμάτι της όλης ιστορίας της με τον μπόμπυ τον νταβά που την έμπλεξε με τα "αυτά", είναι ότι εκείνος είναι υδροχόος στο ζώδιο.
Αισχρό. Τελικά μάλλον δεν ισχύει αυτό που μας λένε τα ζούδια, ότι δηλαδής ο λέων είναι το πεπρωμένο του υδροχόου (στο ερωτικό επίπεδο πάντα) και ειδικά για τη γουίτνυ δεν ίσχυε το αντίστροφον. Διότι άμαν έχεις τέτοιο πεπρωμένο, καλύτερα γίνε ξανθιά, φούσκωσε τα βυζιά σου, μην τραγουδάς απ'το διάφραγμα κι έλα στο όπα-όπα λάιβ [στα νέα δικαστήρια] για να τραγουδάς μαζί με τη στέλλα. Άσε που θα βαρεθείς να ακούς το "καλά ε; είσαι θεά, τι μαύρισμα είναι αυτό; σελφ ταν;"
Τέλος πάντων, το ρεζουμέ είναι το νέο σιντί που δεν ξέρουμε εν τέλει πότε θα κυκλοφορήσει. Η δε εταιρία, έβγαλε ανακοίνωση στη διαδικτυακή γαζέτα που είναι εξ'ολοκλήρου αφιερωμένη στη γουίτνυ και λέει τα εξής (ακολουθεί μετάφραση):
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ
"Please note that Arista Records has not announced an official release date for the new Whitney Houston album and the information circulating on the internet and in press is erroneous. Whitney is in the studio recording and we will certainly let you know when there is news on a release date to report. Stay tuned and thanks for your support."
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
"Πλιζ νόουτ δατ Αρτίστα Ρέκορντς χαζ νατ ανάουνσντ εν οφίσιαλ ριλίζ ντέιτ φορ δε νιου γουίτνυ χιούσταν άλμπαμ εντ δε ινφορμέισον σέρκιουλέιτινγκ ον δα ίντερνετ εντ ιν πρες ιζ ιρόνιους. Γουίτνυ ιζ ιν δα στούντιο ρικόρντινγκ εντ γουί γουίλ σέ(ρ)τενλυ λετ γιου νόου γουέν δερ ιζ νιουζ ον ε ριλίζ ντέιτ του ριπόρτ. Στέη τιούνντ εντ θένκς φορ γιορ σαπόρτ."

Saturday, February 7, 2009

Φέικμπουκ, je te quitte..



Εναλλακτικά, "γιατί απενεργοποίησα το προφίλ μου".
Οι λόγοι είναι λίγο-πολύ γνωστοί. Ωστόσο θέλω απλώς να δώσω μία απάντηση-κοινοποίηση για να μη χρειάζεται να τα λέω ξανά και ξανά.
Διάβασα λοιπόν προχθές στο βλογ του Στάθη Παναγιωτόπουλου [λινκ της αναρτήσεως: http://www.skylos.gr/2009/02/facebook.html διότι σέβομαι όσο μπορώ το κόπυραϊτ] κάτι το οποίο επιβεβαιώνει αυτό που μέχρι πρότινος εθεωρείτο ως άλλη μνια θεωρία συνομωσίας. Το φέικμπουκ πουλάει δεδομένα σε εταιρίες. Οποίον σοκ! Επίσης δεν υπόκειται στις ευρωπαϊκές διατάξεις περί προστασίας ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων. Και άλλα τέτοια έμορφα.
Με δυο λόγια, βαρέθηκα. Βαρέθηκα η κάθε μου κίνηση να παρακολουθείται στενά. Και όταν λέω "η κάθε μου κίνηση" εννοώ τα πράγματα που έκανα επί του προφίλ. Άλλαζα φωτογραφία, έκανα ένα πανηλίθιο κουίζ, έξυνα το αυτί μου, έξυνα το αυτό μου.. όλα μα όλα μαθαίνονταν. Και όλα σχολιάζονταν -όχι απαραιτήτως αρνητικά, αλλά σχολιάζονταν.
Ευτυχώς (κατ'άλλους δυστυχώς) είμαι ένας αστός. Εντελώς. Δεν μπορώ να ζήσω σε χωριό. Και μιλάω για το κακώς εννοούμενο χωριό. Το φέικμπουκ, για'μένα, είναι ένα τέτοιο κακώς εννοούμενο χωριό, όπου όλοι είναι αναγκασμένοι να δίνουν λογαριασμό για το κάθε τι. Και είναι επίσης αναγκασμένοι να δέχονται και το λογαριασμό των άλλων για το κάθε τι.
Μη όντας συμβατός με αυτήν τη νοοτροπία -το να σχολιάζω (τόσο ανοιχτά) είναι εντελώς εκτός της δικής μου mentalité- αποφάσισα να απενεργοποιήσω σε πρώτη φάση το λογαριασμό μου. Μπορεί και να το ενεργοποιήσω ξανά, δεν μπορώ να είμαι απόλυτος. Μεταξύ μας όμως, δεν το νομίζω. Άλλωστε, με τους φίλους μου και εν γένει τους ανθρώπους που θεωρώ σημαντικούς μιλάμε συνέχεια (να'ναι καλά το γουαζάπ).
Καληνύχτα φέικμπουκ.

Thursday, February 5, 2009

Νοιώθω πως..

..βομβαρδίζομαι με βλακεία (αλλά μιλάμε για βλακεία, όχι απλά)
..εκπέμπω σεχ και ουχί αθωότητα (αυτήν τη σαιζόν)
..ζω σε χωριό (όταν μπαίνω στο φέικμπουκ)
..θα σκάσω (μέχρι την επόμενη φορά που θα κάνουμε σεχ)
..είμαι παντελώς ηλίθιος (γιατί μου όρισαν για υπουργό τύπου τον αντώναρο)
..όλα προχωρούν (γενικώς)
..έχω απελευθερωθεί (από τους μεγατόνους μαλακίας του πάλαι)
..το πάλαι με κηνυγάει (αλλά στο χούχου μου κιόλας)
..σε λίγο ξεκινάμε (επιτέλους)
..είμαι τελείως υδροχόος (μα τελείως και δεν είναι κακό-μουχάχ)
..τόση ώρα γράφω βλακείες (που ωστόσο με κάνουν τόσο μα τόσο ερωτεύσιμο, το ξέρω :Ρ)
..τα υπέροχα βλέφαρά μου βαραίνουν (και θα κοιμηθώ πάνω στο πληκτρολόγιο)
..αν συνεχίσω θα γίνω νάρκισσος (και δεν είναι του χαρακτήρος μου)

[ευχαριστώ τη ρο -γενικότερα αλλά ειδικά σήμερα για τη στέγη και το νετ_ σφετερισμός για πάντα!]