Ζωγραφίζεις;

Thursday, November 8, 2007

O Χώρος

Ο Χώρος είναι κάτι που με έχει απασχολήσει ιδιαιτέρως. Στην εφηβεία, ενώ πολλά παιδιά έχουν υπαρξιακές αναζητήσεις, ή έστω αναζητήσεις όσον αφορά το χρόνο, εγώ είχα μια έξαρση αποριών για το χώρο. Για το χρόνο προσωπικά το έχω λύσει το θέμα. Άλλη φορά. Μου φαίνεται εξαιρετικά παράδοξο το γεγονός ότι όταν αφήνουμε ένα χώρο - με την ευρύτερη έννοια - εξακολουθεί να υπάρχει. Και όταν γυρίζουμε σε αυτό το χώρο, είναι ακόμα εκεί. Πιθανώς άθικτος, πιθανώς εντελώς αλλαγμένος. Δεν έχει σημασία. Υπήρξε μια περίοδος που αυτό καθεαυτό το γεγονός οτι υπάρχει ο χώρος με σόκαρε. Κι οτι δε μπλέκεται. Δηλαδή ό,τι είναι τώρα βορειότερα απο κάτι άλλο, θα είναι μόνιμα βορειότερα. Όπως και να χει. Ο αρχικός σκοπός του ποστ δεν ήταν να αναφέρω αυτό, απλά το θυμήθηκα. Τώρα το ζουμί. (κύβοι KNORR, τα σπάνε.) Κάτι για μένα λοιπόν. Με ανακουφίζει να ακούω ανθρώπους να συζητούν για το χώρο. Δηλαδή να συζητούν για δρόμους, διαδρομές, τοποθεσίες, μέρη κτλ.. Νιώθω μια ασφάλεια. Η προσωπική μου ερμηνεία σε αυτό είναι οτι συχνά νιώθω ότι οι άλλοι δεν επικοινωνούν με το περιβάλλον, και το να τους ακούω να μιλάνε για κάτι εξαιρετικά συγκεκριμένο, με κάνει να αισθάνομαι ασφάλεια. Ότι κάποια βασικά κέντρα στον εγκέφαλό τους λειτουργούν ακόμα. Το ξέρω ότι αυτό που λεω λογικά δε στέκει, είναι απλά κάτι το ενστικτώδες. Ίσως γιατί είναι και μια συζήτηση που μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε με οποιονδήποτε, ασχέτως οποιουδήποτε χαρακτηριστικού. Παρατηρώ επίσης, ότι συχνά νιώθω - με ορισμένες παρέες - μια δυσφορία, και ενώ δε βαριέμαι, και έχουμε πράγματα να κάνουμε και να πούμε, θέλω να γυρίσω σπίτι μου. Οχι Στέλιο, προφανώς δε συμβαίνει με σένα. Νομίζω ότι κι αυτό έχει να κάνει με το τι με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής. Αν και συχνά συμβαίνει λόγω σωματικής κούρασης. Και κάτι τελευταίο. Μια σκέψη που έκανα. Σκέφτηκα ότι αν υπάρχει "ψυχή", είναι αυτό που μας κάνει να ελέγχουμε τις σκέψεις μας. Γιατί ναι, καταλαβαίνω όλες τις αλληλεπιδράσεις στο σώμα, αλλά τι είναι αυτό που μας κάνει να ελέγχουμε τις σκέψεις μας. Να τις κατευθύνουμε αν θέλετε. Τι είναι το "εγώ". Επιλέγω τι σκέφτομαι. Και αν θέλω σκέφτομαι κάτι άλλο. Συχνά σκεφτόμαστε πράγματα που μας απασχολούν ενώ δε μας είναι ευχάριστο. Αλλά στο εξωτερικό επίπεδο των σκέψεων, αυτό που "ακούμε" μέσα στο κεφάλι μας, ελέγχουμε 100% τι "παίζει". Ο ελεγχός αυτός γίνεται απο την "ψυχή". (;?) - - Σκέψεις είναι όλα αυτά, μπορεί αύριο να σκεφτώ κάτι άλλο και να το απορρίψω μόνος μου. :P KUNG Άν έχεις ενα dildo απο latex καλυμμένο με λιπαντικό στον κώλο σου και κλάσεις, πώς θα ακούγεται; πρέπει να είναι θεϊκό. Αν κάποιος προσφέρεται να το δοκιμάσει παρακαλώ να το ηχογραφήσει και να το στείλει. Πνευματικά δικαιώματα κτλ. κατοχυρωμένα δεν υπάρχει πρόβλημα. Επειδή το σκέφτηκα δε θα κλέψω τα δικαιώματα από αυτόν που θα το κάνει. Εξάλλου δε γίνονται ΠΡΑΓΜΑΤΑ στην Ελλάδα και όταν συμβαίνουν τέτοιες σπουδαίες καινοτομίες πρέπει να τις επικροτούμε πάσει θυσία. Γεια shας.

2 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Swsto ki ayto.........

November 12, 2007 at 5:05 AM  
Anonymous Anonymous said...

Αν και καθυστερημένα για τα δεδομένα δημοσίευσης του ποστ σου αγαπητέ μου Στέλιο, νομίζω πως ένα ποστ που θίγει το πρώτο θέμα, αυτό του χώρου θέλει τουλάχιστον μια απάντηση!

Καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι! Πολλές φορές όταν είμαι έξω ή ακόμα και σε σπίτι κάποιου άλλου, νιώθω την ανάγκη να γυρίσω στα ελάχιστα τετραγωνικά του δικού μου σπιτιού... Με έχω πιάσει (να σκέφτομαι :P) πόσο όμορφα με κάνει ο χώρος του σπιτιού μου να νιώθω. Μερικές φορές τον φαντάζομαι (τον χώρο!) συγκρητικά με τον χώρο των διπλανών διαμερισμάτων, σε ένα πλάνο του στυλ 'βλέπω ολόκληρη την πρόσοψη της οικοδομής χωρίς τους μπροστινούς τοίχους' και συνειδητοποιώ πόσο μας επηρεάζει ο τόπος που βρισκόμαστε κάθε στιγμή στον τρόπο που λειτουργούμε!

ΤΙ ΔΙΑΛΟ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ?

Το νέο πιστό σου λαχανάκι,
Call me Τζέλλα!

February 6, 2008 at 6:48 PM  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home