Μπορντέλο προς πώλησιν (παρτ του)

Επιτέλους, ο Μπάμπης ο μεσίτης ξαναέδωσε σημεία ζωής! Βέβαια αυτή τη φορά με αιφνιδίασε λέγοντάς μου "Είμαι με μια κυρία (συγχαρητήρια!) που έχει έρθει από μακριά (Λαπωνία;) και θέλει να δει το σπίτι. 2:45 στην είσοδο της οικοδομής!". Ω θεέ χωρίς γυναικομαστία, ευτυχώς που καθάρισα το ρημάδι, λες και ήξερα τι θα συμβεί. Ενόραση!
Πετάχτηκα στο μισητό απέναντι σούπερ μάρκετ για να πάρω μια λακ (γιατι η γαμοϋγρασία με είχε κάνει Τάμτα) και γυρνόντας τους είδα στην είσοδο. Ω ναι, είδα από κοντά τη θεία μορφή του Μπάμπη. Το στάιλινγκ περιελάμβανε μαύρο κοστούμι, άσπρο πουκάμισο ανοιχτό για να φαίνεται η επιμελώς ατημέλητη χρυσή καδένα που ξεκουραζόταν στο νταβραντισμένο του στήθος και φυσικά, το μούσι του νταβά, απαραίτητο για κάθε λιμοκοντόρο Θεσσαλονικιό. Δίπλα του ήταν η Κατρίν Ντενέβ, αλλά στο πιο μπασκλάς, ήτοι μια μεσόκοπη μανδάμ με κώμη που ακουμπούσε ταβάνι, ταγιεράκι θα'θελα-να-είμαι-σανέλ και ένα καλσόν που δίχτυ δεν το λες, δαντέλα επίσης δεν το λες.. κάτι πολύπλοκο μεταξύ αυτών των δύο.
Και μπήκαμε στην έπαυλη.. Ο Μπάμπης, σαν να έμενε στο σπίτι μου ανέκαθεν μπουκάρει και λέει "εδώ είναι ο διάδρομος!". Εύγε, εύγε. Προχωράει πιο μέσα και λέει "εδώ είναι ο χώρος" και μεταξύ μας είχε και δίκιο, γιατί απλούστατα το μόνο σημείο του σπιτιού όπου υπάρχει η έννοια του χώρου είναι το κυρίως δωμάτιο. Μπαλκόνι δεν είδανε αυτή τη φορά και κρίμα γιατί είχα αφήσει το αυθόρμητο ντεκόρ με τις κουτσουλιές των περιστεριών, έτσι για να υπάρχει και μια εσάνς άγριας φύσης μέσα στο τσιμεντένιο αστικό ανσάμπλ. Κρίμας.. Μετά ο Μπάμπης με χαρακτηριστική άνεση (προφανώς προερχόμενη εκ του νταβατζιλικίου) κατευθήνθηκε προς την κουζίνα και με ύφος Κολόμβου δήλωσε με στεντόρια φωνή "ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΥΖΙΝΑ!!".
Σε όλο αυτό το διάστημα, η Κατρίν επιθεωρούσε με x-rays το σπίτι ακολουθώντας τον Μπάμπη. Εγώ με τη σειρά μου, είχα κρυφτεί σε στρατηγικό σημείο για να τα βλέπω όλα ώστε να έχω υλικό για το ποστ. Βέβαια αφ'ενός επειδή το καστ αυτή τη φορά δεν ήταν πολυμελές και αφ'εταίρου γιατί δεν πρόλαβα να ειδοποιήσω την deppy, δε ζήσαμε τις ιστορικές στιγμές της πρώτης σεάνς.
Στη συνέχεια την είδα να κοιτάει με απορία το ταβάνι. Μάλλον θα έψαχνε τις τοιχογραφίες του Μιχαήλ Άγγελου, διότι αν έχεις μεγαλώσει στις Βερσαλλίες έχεις εκ των πραγμάτων και κάποια υψηλά στάνταρντς. Και τότε αντελήφθησαν ότι κάτι έλειπε. Μια απόκοσμη φωνή (η δική μου) τους υπενθύμησε: "δεν έχετε δει το μπάνιο". Και ο Μπάμπης, με μια αριστοκρατική κίνηση, άνοιξε την πόρτα: "Το μπάνιο!!", αναφώνησε. Σιγά χρυσέ μου, κόψε κάτι. Δεν παρενέβην ωστόσο. Η δύσμοιρη Κατρίν κατάπιε μια χούφτα ταβόρ και πριν κλείσει σιγά την πόρτα, μήπως με πονέσει, έβγαλε πόρισμα: "Θέλει πολλή ανακαίνιση".
Να σημειώσω εδώ πως το παρόν ποστ γράφτηκε με μουσικό χαλί το "μπλουζάκι" της αγαπημένης ντιζέζ Στέλλας Μπεζαντάκου, στο ριπίτ φυσικά. Τα φιλιά μου στον πτέραρχο.