Ένα ανομολόγητο μυστικό..

Μια που κύριος στόχος του συγκεκριμένου βλογ είναι η ενασχόληση με ζητήματα ταμπού και, ει δυνατόν, η εξαφάνιση/απενοχοποίησή τους και κυρίως, για να μην αναγκαστώ να ξαναδώ την ελεεινή διαφήμιση telemarketing της ΕΤ3 (εκείνη με την κάρτα που φέρει ένα θαυματουργό μικροτσίπ και εγγυάται ότι σε κάνει να κόψεις το κάπνισμα με μπαλτά), θα θέσω επί τάπητος το θέμα του πέρδεσθαι δημοσίως. Κοινώς, όταν είμαστε σε δημόσιους χώρους και περιτριγυριζόμαστε από άλλες απέλπιδες υπάρξεις κλάνουμε ή όχι;
Αν και η απάντηση είναι περισσότερο από προφανής, πραγματοποιήθηκε και μία μακροχρόνια έρευνα γιατί άλλωστε, τι σόι βιολόγοι είμεθα ωρέ; Τα αποτελέσματα είναι συγκλονιστικά! Ναι, όλοι, μα όοοολοι, αεριζόμεθα σε δημόσιους χώρους. Ω ναι, και το ξέκωλο με την ξανθιά καούκα που προτάσσει τα στήθη ευθαρσώς. Ναι ναι, και ο ξανθός γαλανομάτης θεός με το πολλά υποσχόμενο φούσκωμα στο παντελόνι (και δε μιλάω για την μπάκα του). Αμέ, και ο χάντσομ γιάπης με το λάπτοπ, το χαρτοφύλακα και το επίσης πολλά υποσχόμενο φούσκωμα στο παντελόνι του (στην κωλότσεπη αυτή τη φορά).
Να με συγχωρείτε αν καταστρέφω κάθε αυνανιστική φαντασίωση -αν και εμένα ουδόλως μ'έχει επηρεάσει- αλλά είναι μια γενική κι ανομολόγητη αλήθεια. Η έρευνά μας συνεχίστηκε, εστιάζοντας αυτή τη φορά στο πεδίο των τεχνικών παραμέτρων του τόσο διαδεδομένου αυτού θεσμού. Τα πορίσματά μας μπορούν φυσικά να χρησιμεύσουν ως συμβουλές.
Όσον αφορά στο ποια είναι η καταλληλότερη στιγμή για απελευθέρωση του ηχηρού εκφυσήματος αερίων εκ του απευθυσμένου, οι ερευνητές καταλήγουν στα εξής: σε κεντρικούς δρόμους με κίνηση, όπου περνάει απορριματοφόρο όχημα και ειδικά τη στιγμή της εκκένωσης του κάδου, ότα χτυπάνε καμπάνες, όταν περνάει ασθενοφόρο/πυροσβεστικό/περιπολικό, περνώντας από τα έργα του μετρό Θεσσαλονίκης. Πουτανίστικες τεχνικές, όπως
το βηχαλάκι και το ξαφνικό ανέβασμα του τόνου της φωνής λειτουργούν ανασταλτικά στην όλη διαδικασία, αυξάνοντας την πίεση στην κοιλιακή χώρα και κατ'επέκταση την ένταση του εκφυσήματος.
Ωστόσο, το ρεζουμέ του όλου ζητήματος είναι ότι πρόκειται για μια τραγικά παρεξηγημένη συμπεριφορά η οποία όμως στη βάση της είναι τελείως ανθρώπινη. Σαφώς είναι βρωμερή αλλά αυτή είναι εκ των πραγμάτων και μία ακόμα πτυχή της ανθρώπινης φύσης. Επομένως ας κάνουμε όλοι μαζί ένα βήμα προς μία πλήρως απελευθερωμένη κοινωνία, απενοχοποιώντας το πέρδεσθαι δημοσίως, ώστε να απαντήσουμε επιτέλους και στο μπασμένο που αναρωτιέται "Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;" : "Γιατί μπορέι να κλάνει ελεύθερος, μικρό μου".
Κουνγκ, φουμπ, πουμπ και άλλες μελωδίες λοιπόν, χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος!