-ίλα

Φιλοσοφική διάθεση και σήμερα. Με απασχολούν τα εις -ίλα λήγοντα ουσιαστικά. Έμαθα, λοιπόν, ότι ετούτα δηλώνουν κάτι το δύσοσμον ή τέλος πάντων μία κατάσταση που προκαλεί μνια κάποια δυσφορία. Που-χου αι λέξεις σκατίλα, μασχαλίλα, ποδαρίλα, σαπίλα, βαρβατίλα, ανθρωπίλα κουτουλού.
Υπάρχουν όμως και λέξεις πιο ιδιαίτερες, στις οποίες μέχρι στιγμής δεν είχε δοθεί κάποιος ορισμός. Αυτό, μέχρι σήμερα. Με υπερηφάνεια, το βλογ της υπέρβασης δίνει μνια γροθιά στο κατεστημένο και δίνει ξεκάθαρους ορισμούς για τες λέξεις αυτές.
Τσεκ ιτ άουτ, γιολ:
Τεκίλα-> Η μυρωδιά της τεχνολογίας. Εκ του τεκ (tech). Ήτοι, η μυρωδιά που αναδύεται από ηλεκτρονικές συσκευές, κυρίως όσο αυτές είναι καινούριες.
Μαντίλα-> Η μυρωδιά της παράνοιας. Εκ του μαντ (mad->madness). Διότι και η παράνοια έχει τη δική της, ιδιαίτερη, προσωπική μυρωδιά.
Καμήλα-> Η μυρωδιά της κάμερας. Εκ του καμ (cam). Υποκατηγορία της τεκίλας, διότι ακόμα κι εδώ υπάρχει ένα είδος γευσιγνωσίας. Δηλαδή, όπως συμβαίνει με τα κρασιά, έτσι και με τις συσκευές, κάθε μία έχει μνια μυρωδιά-ταυτό(τη)τα. Κατ'άλλους βέβαια, η λέξη καμήλα αντιστοιχεί στη μυρωδιά του σπέρματος, εκ του καμ (cum). Τσκ, χυδαιότητες. Το αξιοπερίεργο είναι ότι είναι το μόνο εις -ίλα λήγον λήμμα που γράφεται με η. Τι τα θες, όλα έχουν τις εξαιρέσεις τους.
Τσαντίλα-> Η μυρωδιά της τσάντας. Εκ του τσάντα, δηλαδή πόσο πιο προφανές;
Βίλλα-> Η μυρωδιά του βιλ. Τι είναι το βιλ; Δεν ξέρω αλλά υπάρχει. Περισσότερες πλεροφορίες εδώ http://www.theweatherprediction.com/habyhints/249/
Βανίλα-> Η μυρωδιά του βαν. Εκ του γνωστού οχήματος βαν, λάικ ντα; Ωστόσο στην Ελλάδα, λόγω γειτονίας με την Ιταλία, η λέξη αυτή προφέρεται βανίλια. Κακώς.
Το πόνημα αυτό, θα συνεχιστεί.-