Στο καπάκι.

Οχι της τουαλέτας, αν και θα ήταν και αυ΄το πολύ ενδιαφέρον τίτλος για ποστ. Το ποστ μου αναφέρεται σε μία προσωπική καταπολέμιση της ζαλάδας.
Στο λεωφορείο για Shimla σε κάποιο σημείο της διαδρομής ζαλίστηκα πάρα πολύ και προσπαθούσα να βρω πράγματα που με ξεζαλίζουν. Ξεκίνησα ψάχνοντας ένα χρώμα. Κατέληξα στο μπλέ. Είπα να βρώ μια διχρωμία. Δε μου έκανε καμία. Λίγο ίσως το μπλε-άσπρο αλλά μετά σκέφτηκα ότι πολύ άνετα θα ξερνούσα πάνω σε μία ελληνική σημαία. Απο το χρώμα αποφάσισα να πάω στο σχήμα. Κατέληξα στον κύκλο. Απο το διδιάστατο σχήμα αποφάσισα να προχωρήσω στο τρισδιάστατο. Αποφάσισα οτι το κατάλληλο σχημα είναι ενας ανάποδος "κομμένος" κώνος. Κάτι σαν ποτήρι δηλαδή (κόλουρος έμαθα οτι λέγετα) Αποφάσισα οτι καλύτερο θα ήταν κάτι σαν τα ποτηρια του ικέα, αυτά που είναι έτσι. αλλά κλειστό απο πάνω. Η βάση είναι συμπαγής και μπλέ. ματ. Σκούρο μπλέ. Σχετικά. το πάνω μέρος είναι γυάλινο και διαφανές. Όπως και το ταβάνι. Αποφάσισα οτι το διάφανο μέρος αποτελεί δωμάτιο με μπλέ πάτωμα (το χρώμα της βάσης δηλαδή). Από τη διάφανη οροφή φαίνεται ο ουρανός. Α ναι ξέχασα. Αυτό αποφάσισα να το ορίσω ως υπαρκτό αντικείμενο και νατο τοποθετήσω στο χώρο. Το κατάλληλο μέρος είναι μια έρημος. Τη νύχτα. Ο ουρανός είναι μαύρος. Όχι κορακίμ αλλα διακρίνεται οτι είναι γεμάτο σύνεφφα (λολ σύννεφα). Αλλά όχι απειλιτικά. Βρέχει. Σταθερά και πολύ αλλά όχι δυνατά. Ήπια. Φεγγάρι και αστέρια δε φαίνονται απλά ένα ελαφρύ φως πίσω απο τα σύννεφα. Έχει αρκετό κρύο, γύρω στους 6°C (εξι στη μηδενική επι C, άρα C) Εγώ βρίσκομαι μέσα στο γυάλινο δωμάτιο. Τα μαλλιά μου είναι ισιωμένα (αμάν κατευθείαν να με πεις ψωνάρα, απλά θέλω να είναι απαλά και να μη με ενοχλούν για να μη με ζαλίζει η σκέψη τους) και προφανώς δεν έχουν προιόντα πάνω. Στο πάτωμα υπάρχει ένα πολύ χοντρό πάπλωμα. Γαλάζιο-γκρι και απαλό. Όχι σατέν. αλλά απαλό. Εγώ είμαι ξαπλωμένος σε αυτό το πάπλωμα φορώντας μόνο το μαύρο μποξεράκι μου με το γαλάζιο λάστιχο. Είμαι μόνος μου. Εξαιρετικά απλωμένος στο πάπλωμα και άνετος. Δεν κρυώνω αλλά νιώθω δροσιά. Κοιτάω τον ουρανό και δε σκέφτομαι τίποτα. Το φως από τον ουρανό δεν είναι αρκετά δυνατό για να με ενοχλήσει. Το μόνο που ακούω είναι η βροχή που χτυπάει στο γυάλινο ταβάνι, Δε ζαλίζομαι, Νιώθω ήρεμος. ._
*ξέχασα να αναφέρω το μέγεθος. το μεσαίο επίπεδο (το πάτωμα δηλαδή) του αντικειμένου έχει εμβαδό περίπου 100 τετραγωνικά. Το πάπλωμα γύρω στα 2mχ2mχ60cm(πάχος). Εγώ κλάσσικά 1.72, 63. Πιό εντάξει με το σώμα μου απ ότι είμαι τώρα. Η έρημος απέραντη
. Τοπίο μόνο ο ορίζοντας. Αέρας δεν υπάρχει