Ro, c'est à toi

Πρώτα σε ασπρόμαυρη, οριζινάλ βερσιόν


και τώρα στην πιο πρόσφατη, που ακούγαμε όσο περιμέναμε το τιμημένο 58
[δεν ξέρω τι τρέχει με τους τραγικούς στην αρχή]

Είμεθα παρόντες!

Θα ξεκινήσω δίνοντας τις πιο καθυστερημένες -από πολλές απόψεις- ευχές για το νέο αίσχος, 2009. Φαίνεται πως η κατάρα του 8 παραμένει ενεργή ακόμα και μετά την αντικατάστασή του και κάπως έτσι βρέθηκα χωρίς ίντερνετ, με ένα πισί σε κλιμακτήριο και ένα κινητό που αποφασίζει αυτοβούλως για τις επαφές μου. Χάος.
Ωστόσο.. παρά την αηδία και το ανάδρομο κωλοχανείο (και την αυριανή έκλειψη στο ζώδιό μας απά), δηλούμε παρόντες. Είμεθα εδώ, είμεθα σέχυ, είμεθα δυναμικοί και η πουτάνα μέσα μας όχι μόνο δεν απεβίωσε αλλά κάνει ακόμα πιο αισθητή την παρουσία της. Ακολουθεί και πίκτσερ για να ξέρουμε για τι μιλάμε.

Για κάποιο λόγο αυτήνανε θα ήθελα να τη γνωρίσω.
Θα επανέλθουμε με πολεμικό ρεπορτάζ από τις γκρίζες ζώνες της Θεσσαλονίκης.
Μέχρι τότες, σας αγαπώ και συγχωρήστε την υδροχοϊκιά μου φύση, βγαίνει ακουσίως.